Pasen gezien vanuit Gene Zijde - Aarde, waarom zijn we hier?

Inleiding.

Het is bijna niet voor te stellen, maar alles wat er gebeurt en gebeurd is ligt vast. Vanaf het moment dat God zich manifesteerde en de “Oerknal” nog moest plaatsvinden, tot en met de dag van vandaag. Daarnaast zien de meesters van Gene Zijde ver vooruit en werken zij verder aan het grote plan, dat de mensheid tot geestelijk ontwaken moet brengen, opdat er eindelijk vrede en rust op aarde komen.

Omdat alles vastligt, zelfs de gedachten die wij hebben, ligt ook vast wat er nu werkelijk gebeurde vóór, tijdens en na de kruisdood van Christus. In drie afleveringen willen wij dit vanuit de “Universiteit van Christus”, geestelijk wetenschappelijk beschrijven. In deze afleveringen zal het gaan over de dagen voorafgaand aan het Laatste Avondmaal, de werkelijke rol van Judas, die haaks staat op wat er in de bijbel staat. Over wat er nu wérkelijk gebeurde in de hof van Getsémané, over het “hanengekraai” van Petrus, over Caïphas, die negentien eeuwen later weer op aarde was als de “beul van de mensheid” en de Caïphas in ons zelf, over Pilatus en de Pilatus in ons zelf. Waarom zweeg Christus eigenlijk? De tocht naar de plaats van de kruisiging en wat er onderweg gebeurde. De werkelijke gebeurtenissen op de Calvarieberg en waarom was zijn lichaam verdwenen. Hoe Johann Sebastian Bach zich aan Gene Zijde voorbereidde om weer op aarde geboren te worden om daar onder andere het lijden en sterven van Christus in muziek vast te leggen. Hoe diezelfde Bach, weer aan Gene Zijde, huilt van machteloosheid, omdat hij de diepe betekenis van Golgotha niet had begrepen. En tot slot het grote plan, dat Christus opzette voor de gehele mensheid.

Jeus beleeft als kleine jongen Golgotha.

Vanaf het moment dat zijn moeder, Crisje, van Jozef ( Jeus) in verwachting was, werden er door zijn meester al de eerste fundamenten gelegd voor zijn latere taak. Eén van die fundamenten was het beleven van Golgotha. Weken voordat het Goede Vrijdag werd, trok hij zich in zichzelf terug. Hij werd stiller en stiller en alleen zijn moeder voelde, dat er een zware last op zijn schouders rustte. Op de dag zelf rende hij naar het bos en verborg zich onder de struiken. De wereld verduisterde voor hem en hij huilde zich volkomen leeg. Toen hij weer omhoog keek, zag hij weer wat licht en wist hij, dat Christus, tweeduizend jaar geleden, gestorven was en dat het universum werkelijk verduisterd was geweest. Zijn meester had hem de diepe geestelijke betekenis van Golgotha laten voelen, voor zover hij dat geestelijk aankon. Dit waren fundamentjes voor zijn verdere leven; Jeus moest sterk worden voor later, als hij bewust Golgotha zou beleven.

Meer dan dertig jaar gaan voorbij. Het is inmiddels 1939 als Jozef Rulof voor de zoveelste keer bewust uittreedt voor de – toen nog – drie boeken: Het Ontstaan van het Heelal. Tijdens één van die bewuste uittredingen neemt meester Alcar hem mee naar Golgotha, nadat zij eerst de diepe geestelijke betekenis van de Piramide van Gizeh hadden beleefd.

[Tegen diegenen die voor het eerst met deze materie in aanraking komen en zich afvragen hoe dit kan, zeggen de meesters van Gene Zijde, dat er niets, zelfs geen gedachte, verloren is gegaan; alles ligt vast.]

Vele levens geleden, enige eeuwen voordat Christus werd geboren, hebben zowel Alcar als Jozef daar, in Egypte, geleefd, zoals ieder mens daar heeft geleefd.

(24, Citaat.”Hier behoorden wij tot de joden. Ieder die op aarde leeft, in welk ras ook, heeft hier eens geleefd en heeft die wetten, die natuurwetten zijn, moeten volgen….”).

Dan gaan zij naar het Jeruzalem ten tijde van Christus. De Romeinen waren in die tijd de heersers en er was chaos in het land. Ze lopen de stad uit en zien in de verte Golgotha liggen, waarvan Alcar zegt:

(25, Citaat:…“Wie als waarachtig mens dit woord (Golgotha) hoort spreken, moest op hetzelfde ogenblik geen zonden en fouten meer kunnen begaan…”)

Zij gaan verder en Alcar bereidt hem voor op datgene dat hij zal beleven en vraagt hem om sterk te zijn, omdat anders zijn hart zal breken en hij ineen zou zinken van smart door de werkelijkheid die hij op Golgotha zal beleven: de kruisdood van Christus.

Weer gaan zij verder en Jozef ziet duizenden mensen, die ook onderweg zijn. Velen hebben bloemen bij zich, sferenbloemen die door veel leed en smart zijn verdiend en die zij onder het kruis zullen neerleggen. Duizenden mensen laten hun tranen de vrije loop en niemand schaamt zich er voor. Dan horen zij gezang en de lichtsferen, tot en met de zevende, gaan open. Dan, ineens, zien zij op de plaats waar eens Christus was gestorven, een kruis als een lichtende zuil en van enorme afmetingen. Het kruis straalt een gouden licht uit en betekende de innerlijke uitstraling van Christus zelf.

(26, Citaat…“Wie dit zou zien, zou aan een legende niet meer denken…”)

Om het kruis een gouden zon, die het geheel omstraalde. Dit was het gouden licht waaruit het gehele heelal was geschapen. Zo was het universum ooit geweest. Gods eigen licht was zichtbaar, want God waakte over Zijn eigen Kind en kwam Hem te hulp. Dit en nog veel meer gebeurde er achter het stoffelijke kruis en onzichtbaar voor al diegenen die er toen stoffelijk bij waren.

Hoe onwerkelijk is dan de discussie die binnen de katholieke kerk wordt gevoerd, of Christus nu wel of niet de Zoon van God is. Álle mannen en vrouwen zijn kinderen van God!! Christus dus ook, want Hij heeft dezelfde weg afgelegd als alle mensen, dus vanaf de Maan tot en met het Al, waarin Hij nu leeft. Hij had die lange kosmische weg al afgelegd en miljoenen mensen zullen diezelfde weg nog moeten afleggen. De katholieke kerk is dus nog steeds onbewust, maar daar komt ook een einde aan. De kloof tussen Gene Zijde en de Aarde zal worden gedicht als het Directe-stemapparaat eenmaal op Aarde is. Dit is een van de vele profetieën die waarschijnlijk nog in deze nieuwe eeuw zal uitkomen. Dan zal niet alleen de katholieke kerk, maar alle kerken, godsdiensten en sekten en wetenschappen die er zijn, hun hoofd moeten/gaan buigen voor de meesters aan Gene Zijde.

Dan hoort hij een ontzettend lawaai en gekrijs. “Kruisigt Hem, kruisigt Hem”. Wat eens in het verleden daadwerkelijk op aarde was gebeurd, beleefde men nu opnieuw in de geestenwereld. Hij, Jozef Rulof, moest dit meemaken. Hij, die de aardse mens vertegenwoordigde om de mensheid het Heilige Weten, in plaats van het geloof, te schenken.

(27, Citaat…”Steelt niet, rooft niet, breekt geen harten, verguist geen liefde die u wordt gegeven, want steeds kruisigt u de Christus”….)

Hij kan het bijna niet meer aanzien, de tranen rollen over zijn wangen. Hij die Zich in Zijn leven volkomen had gegeven, gaf nu Zichzelf, Zijn innerlijk, Zijn bloed en al Zijn Liefde. Maar Hij werd vermoord. Christus had zich geopenbaard, Hij had ze alles gegeven en wilde dat de mens zou luisteren, zien en voelen. En dat we Hem moeten volgen.

Jozef denkt bijna krankzinnig te worden van de diepe smart, die hij ervaart. Hij hoort hoe de spijkers in Zijn handen worden geslagen door zijn beulen en ziet hoe men Hem omhoog hijst. Dan kan hij niet meer en wordt bewusteloos. Als hij weer bijkomt vraagt Alcar of hij bereid is om het nog eens te beleven. Want wat gebeurde er op die dag aan Gene Zijde? Jozef is bereid en hij ziet dat alle hemelen leeg gestroomd waren, toen Christus werd gekruisigd. Zij konden niets doen, maar men omringde Hem met hun reine liefde. Christus had hen laten voelen, dat niet zij, maar Hij dit offer moest brengen en dat zij Hem niet konden en mochten helpen dragen. Christus gaf de mens een les: onder de diepste vernederingen en smart, die Hij op weg naar Golgotha moest ondergaan, bleef Hij zichzelf. In het diepste leed moet de mens alleen zijn.

Toen Hij werd gekruisigd heerste er inderdaad duisternis op aarde en scheurden bergen vaneen. Donder en bliksem deed de aarde trillen. Toen pas wist men, dat Hij geen mens was, maar Gods Zoon. De soldaten en beulen kozen het hazenpad, mensen werden doodgedrukt en verpletterd. Nog steeds was er die duisternis. Niemand op aarde heeft dit begrepen. Maar dit betekent, dat Hij zijn allerlaatste krachten als Mens gegeven had. Evenals Christus staat de mens voor zijn allerlaatste ogenblik en dan moet hij zelf beslissen. Dat was de bedoeling van God en Zijn heilige strenge wil. Daar moet de mens doorheen, dat zijn de bewijzen die wij aan Gods voeten moeten leggen. Daarvoor was Christus, als ons aller voorbeeld, gestorven. Wie op aarde het liefst wat hij bezit verliest en toch dankbaar kan zijn, kweekt lichtuitstralende bloemen, die men aan de voeten van Christus mag neerleggen.

Dan zegt Christus, dat het volbracht is en wijkt de duisternis voor het gouden licht, dat alleen in de sferen van licht kon worden gezien.

Hoe is de Mattheüs Passion ontstaan?

Tijdens weer een uittreding voor het boek “Het Ontstaan van het Heelal”, wordt Jozef opnieuw meegenomen naar Golgotha, maar nu met een ander doel. Weer verbond Alcar hem met een gebeurtenis die lang geleden had plaats gevonden. Hij werd nu verbonden met het verleden van een geestelijk wezen. Het doel hiervan was om duidelijk te maken, wat een zending op aarde betekent en wat daarvoor nodig is om die zending te kunnen volbrengen en haar geheel te kunnen doorvoelen. Wie dat aan Gene Zijde niet kan, is ook niet in staat om die taak goed te volbrengen. Dan zou er meer afgebroken worden dan opgebouwd en dat kan niet. Daarom wordt eerst het innerlijke leven van die “zendeling” gepeild en gevoeld. Hij/zij moet voor die taak geschikt zijn, zeker voor een geestelijke zending. Als een sferenmens als kunstenaar of medium voor Gene Zijde wil dienen, moet men weten of zij dat kunnen dragen of dat zij hieronder zullen bezwijken. Het wezen, waarmee hij nu werd verbonden kwam alleen naar de aarde om aan de mensheid het leven en lijden van Christus te brengen door het in muziek te vertolken.

Onder het lichtende kruis dat steeds op Golgotha aanwezig is, stond een wezen dat in gebed verzonken was. Dit wezen moest dit op Golgotha beleven, ergens anders was voor zijn zending niet mogelijk. Hij volgde het leven en lijden van Christus vanaf Zijn geboorte. Hij maakte zich het verschrikkelijke gebeuren op Golgotha eigen. Dan hoorde Jozef prachtig gezang en het wezen beleefde dit in zijn diepste innerlijk. Deze mens werd nu bezield en doorvoelde diep het ontzaglijke gebeuren op Golgotha. Hij nam alles in zich op. Dan omsloot hem een geestelijke sluier en was hij geheel afgesloten en door niets meer te beïnvloeden. Hij sloeg nog eenmaal zijn blik op het lichtende kruis en bad vurig en zond zijn liefde naar hen, door wie hij dit alles had ontvangen. Toen kwam er een lichtende gestalte uit de ruimte en legde zijn handen op zijn hoofd en werd hij lange tijd bestraald. Deze wezens waren één. Beiden wisten wat er zou gaan gebeuren. Dan springt het wezen op en gaat weg. Deze mens werd steeds waziger en loste voor hun ogen op om in het land van het Onbewuste te wachten, totdat hij door de aarde zou worden aangetrokken. Vijftig jaar had deze sferenmens er over gedaan om zover te komen. Op aarde geboren werd dit wezen componist. Hij kreeg de naam Johann Sebastian Bach en componeerde de Mattheüs Passion. Vanaf zijn jeugd was hiervoor op hem ingewerkt. Met andere woorden, deze compositie kwam uit het hiernamaals. Wie dit horen kan en wil, beleeft dat, wat aan Gene Zijde is gebeurd en waar zoveel wezens en engelen aan hebben meegeholpen. Indien de mens dit kan beleven, daalt hij in het leven van Christus af.

(28,Citaat…“Er zullen echter tijden zijn, dat men hen vergeet en het lawaai uit de oerwouden boven alles uitkomt. Toch zal de mens weer tot rust komen en opnieuw ontwaken…”)

Nog steeds worden er mensen op aarde geboren, die hier een taak hebben te volbrengen, want de evolutie gaat door. Steeds heeft de aarde andere dingen nodig, hetzij wetenschap, geestelijk voedsel etc., hoe nietig ook. En dit gaat al miljoenen jaren zo, vanaf het ogenblik dat de eerste mensen de sferen van licht hadden bereikt.

Bach komt terug aan Gene Zijde.

Als Bach na zijn overlijden aan Gene Zijde terugkomt en overziet wat hij er van gemaakt heeft, huilt hij zich volkomen leeg en zegt:

(29, Citaat…”Ik heb Hem vermoord. Ik heb een zielig product van Hem gemaakt. Ik had er heel iets anders van moeten maken. Ik heb Zijn smarten bezongen, maar Zijn Goddelijk bewustzijn zag en voelde ik niet”

….”Ik heb de klanken, die worden uitgezonden met het oerwoud verbonden, want dat is dat zielloze, dat armoedige daar wat daar ligt en aan het kruis hangt”….

Bach had de Goddelijke opstanding willen laten zien en men heeft er een kruisdood aan overgehouden. Als het Pasen wordt dan beeft hij weer.

“Ze beginnen weer. Halleluja….Ja, speel die plaat maar. Het is prachtig, het is mooi. Ze zien daar de kruisdood. Ze hebben het licht, ze hebben de ruimte. Ze hebben de Goddelijke bewustwording niet vastgelegd, ze beleven alleen zijn vernietiging…….Laat dat toch los en wees blij en gelukkig en geef het ruimtelijke straling. Mijn taak is voor niets geweest.”….)

Nog elk jaar, als het weer zover is en op aarde zijn Mattheüs Passion wordt gespeeld, kreunt hij weer van ellende.

Palmpasen.

Wie kent nog de ware betekenis van dit “feest”? “De Universiteit van Christus” geeft hierop het ware antwoord. Hiervoor moeten we terug naar de intocht van Christus in Jeruzalem. Een Kosmisch Bewuste Mens zit op een eenvoudige ezel met een palmtakje, met vrede en geluk en welzijn. Hij die het grote voorbeeld was in eenvoud zit op een ezeltje. Vergelijk dit nu eens met het katholicisme, protestantisme, soefisme, mohammedanisme, theosofie en alle andere duizenden sekten die er op aarde zijn en die allen denken de grote wijsheid in pacht te hebben. Ze zitten allen op een groot wit paard, rijden door de door de maatschappij en zeggen: “Wij weten het”. Als je de “wijsheid” in pacht hebt ga je toch niet op een eenvoudige ezel zitten!!

Wat hebben zij van de eenvoud van Christus, wat dragen zij bij aan het welzijn en geluk van de mensheid, zoals Hij dat kon? Zijn al deze sekten kosmisch bewust? Ieder van ons die een klein beetje kan nadenken moet aan zichzelf toch toegeven, dat al die sekten op een dood spoor zitten. De mensheid komt hiermee toch geen stap verder!!

2000 Jaar geleden werd Hij al niet begrepen en zagen ze in Hem een nieuwe Koning. Een koning die de joden moest verlossen van het Romeinse juk. Maar zoals wij allen weten; Zijn Koninkrijk was niet van hier. Waar waren al die mensen een week later gebleven, die Hem die dag zo triomfantelijk hadden ingehaald. Ja, ze waren er wel maar dan met: Kruisigt Hem, Kruisigt Hem. Is er sindsdien iets veranderd? Nee, vandaag zetten ze je op een troon, zeker als je de materiële behoeften invult, maar morgen lig je weer in de goot, word je beroddeld. Maar roddel en achterklap, zo leert ons de Universiteit van Christus, is erger dan het plegen van een moord. Kijk om u heen en zie hoe mensen lijden onder de roddel, soms hun leven lang. Wie geeft ons het recht te oordelen over een ander, als je zelf nog onbewust bent, van Kosmische Wetten niets afweet.!? De mens die roddelt, beroddelt zichzelf en slaat Christus weer aan het kruis. Als de mensheid geestelijk bewust zou zijn en aanvaarden dat ieder mens een vonk is van God, zou er dan nog worden geroddeld?

De week voorafgaand aan Golgotha.

(33, Citaat….”Wanneer ge de vier, vijf dagen, de week waarvoor Christus stond vóórdat Hij Golgotha opging beleven kunt, dan staat ge hier voor zes miljoen eeuwen om dit alles te ondergaan, zo machtig veel is het…”)

Christus wist wat Hem te wachten stond; de totale vernedering door een volk, dat Hem zojuist triomfantelijk had binnengehaald. In die dagen sprak Hij veel met zijn apostelen. Voor de huidige tijd echter is het volgende van belang en is de reden, waarom Jozef Rulof op aarde kwam. Het inlossen van de navolgende profetie en belofte:

Nog veel heb ik u te zeggen, maar gij kunt het thans niet dragen; doch wanneer Hij komt, de Geest der waarheid, zal Hij u de weg wijzen tot de volle waarheid; want Hij zal niet uit Zichzelf spreken, maar al wat hij hoort, zal Hij u verkondigen. Hij zal Mij verheerlijken, want Hij zal het uit het mijne nemen en het u verkondigen. Al wat de vader heeft, is het mijne; daarom zeide Ik: Hij neemt uit het mijne en zal het u verkondigen.

Als u kunt aanvaarden dat Jozef Rulof deze taak had om die enorme Wijsheid op aarde te brengen; dat daar 250 jaar kosmische studie, volgens aardse berekeningen, aan vooraf is gegaan; dat dit de Wijsheid is die Christus op aarde had willen brengen door ons met God te verbinden, zoals Hij werkelijk is en niet is zoals de bijbel dat zegt; dat wij als mens de bereidheid hebben om ons die Wijsheid eigen te maken en in ons leven te integreren, dan……heeft Christus niet voor niets al die vernederingen, pijn, en ellende moeten ondergaan.

Was Judas wel een verrader, zoals ons de bijbel wil doen geloven?

We kennen allen het verhaal van het Laatste Avondmaal, zoals dat in het Nieuwe Testament beschreven staat. Judas was de verrader van Christus.

Alles wat met verraad te maken heeft wordt vaak gekoppeld aan de naam Judas.

Een valse vriend…………………………………. Judas;

Boom uit de christusdoornachtigen….. Judasboom;

Het geld dat een verrader ontvangt…. Judasgeld;

Onoprechte groet………………………………. Judasgroet;

Valse lach……………………………………………. Judaslach;

Verradersrol……………………………………….. Judasrol;

Onoprechte kus…………………………………. Judaskus;

Iemand treiteren………………………………… Judassen.

Maar was Judas wel een verrader? Ja en neen. Ja, in die zin, dat hij aan de heersers doorgaf, waar Christus zich die avond zou bevinden. En hij kreeg er nog geld voor ook. Nee, in die zin, dat Judas de enige apostel was, die wist wie Christus was. Judas was de oogappel van Christus, hij was de beste die Hij had. Hij beoogde met dat zogenaamde verraad iets. Hij wist, dat als zijn Messias slechts met de ogen knipperde, alle soldaten dood op de grond zouden vallen. Dat wilde hij de farizeeërs, schriftgeleerden en hogepriesters laten zien, opdat de mensen Hem zouden aanvaarden. Maar de fout die Judas maakte was, dat hij eiste. Wie mag aan Christus eisen stellen? Niemand. En Judas moest toekijken, dat Christus zich als een lam aan de soldaten overgaf. Hij moest de verachting van de andere apostelen onder ogen zien. Hij, Judas, die als geen van de andere apostelen wist wie Christus was. De wereld van Judas stortte volkomen in. Hij zwierf wanhopig rond en maakte uiteindelijk een einde aan zijn leven. Het leven is echter niet te vernietigen, dat moest ook Judas ervaren. Hij bleef aan zijn lichaam vastzitten, hij moest de verrotting van zijn lichaam ondergaan, zoals het met alle zelfmoordenaars gaat. Judas kon niet denken, hij rende met de kas door Jeruzalem, hij zat aan het bezit vast, hij was er door besmet. Intussen hing Christus al aan het kruis, maar voordat Hij de geest gaf, ging Hij nog even bij Judas kijken door uit te treden. Christus sprak hem toe, maar Judas hoorde niets meer.

Vele keren is Judas daarna weer op aarde geboren. Altijd brandde het in hem en hij wist niet waar dat vandaan kwam. Hij gaat steeds naar Golgotha en hij weet niet waarom. Hij vecht fanatiek voor de Messias en weet niet waarom. Tijdens zijn laatste leven op aarde krijgt hij een hartstilstand. Als hij zijn ogen in het hiernamaals open doet, ziet hij lichtende gestalten en hij herkent zijn mede-apostelen. Petrus laat hem al zijn levens zien en dan begrijpt Judas wat hem altijd zo gekweld heeft. Maar de brand is nog niet geheel uit hem weg. Hij wil uit de mond van zijn Goddelijke Meester horen dat Deze hem zijn daden vergeeft. Maar Christus komt niet en Judas begrijpt er niets van. Maar als hij rustig blijft en er geen verlangens in hem zijn, voelt hij zich gelukkig. Als er geen enkel verlangen meer in hem is, gaat hij nogmaals naar Golgotha. Er komt verdieping in zijn leven evenals begrijpen en volledige overgave. Dan komt Christus naar hem toe en vergeeft hem alles. Dit zegt u, in grote lijnen, de Universiteit van Christus over Judas.

Wat betekent Getsémané voor ons als mens?

Ten oosten van de Kidronbeek bij Jeruzalem, in de hof van Olijve, ligt een tuin, Getsémané. De meeste mensen weten wat daar met Christus is gebeurd. De vraag is, wat er nu werkelijk gebeurde en wat Getsémané voor ons mensen betekent.

(34.Citaat….“Het is zeker geen kleinigheid geweest wat door Christus heenging, toen Hij daar neerlag…. en daarginds Zijn apostelen, om even voor Hem te waken, om Hem even te dienen, te helpen en te steunen. Om Hem te helpen dragen voor hetgeen Hij vanuit het Goddelijk Al door Zijn Vader gekregen heeft, heeft opgebouwd om dit aan de mensheid gezamenlijk te schenken.)

Maar in werkelijkheid had Hij hen ook niet nodig, want Hij moest dit toch alleen doen. Ook wij als mens moeten iedere gedachte, ieder woord, iedere graad en iedere levenswet zelf tot de evolutie voeren.

Waarom is de mens toch zo ontzettend bang om zichzelf te openen? Als je met deze angstige mensen praat – en meestal, niet altijd, zijn dit mensen, die in dit leven maar één doel hebben, bezit genereren – en je begint over nieuwe fundamentjes leggen, dan willen ze daar niets over horen. Deze mens wil niet naar Getsémané, laat staan naar Golgotha. Ieder mens moet naar Getsémané, naar Golgotha.

Want Getsémané betekent voor ons als mens in navolging van Christus:

Elke gedachte naar de ruimte sturen;
Elke gedachte in harmonie brengen met leven en dood, met ziel, geest en stof, met de wedergeboorte, met het vader- en moederschap, met wetten enzovoorts, enzovoorts;
Zich voeren naar de stilte, naar de meditatie;
Het is een bewustwording, het is een aanvoelen, het is een denken in de goede richting in de waarachtige betekenis van het woord;
Het betekent dat wij waarachtig willen zijn, dat wij onszelf kennen, dat we willen en weten wat we doen;
Wie Getsémané niet wil beleven, betreedt geen eerste sfeer;
Het betekent, het alles aanvaarden en alles opnemen wat Christus heeft gebracht en bedoeld en waarvoor Hij naar de aarde kwam;
Het betekent het aanvaarden van de mensheid;
Het betekent, dat we moeten aanvaarden dat er geen dood is;
In Getsémané is alleen leven, hartelijkheid, welwillendheid en zuiver denken en voelen;
In Getsémané wordt de mens niet afgeblaft;
We staan hier voor de wetten die niet eenvoudig zijn, want wanneer beleven wij de waarachtigheid?
Wij mensen moeten in dit leven Getsémané – onszelf – overwinnen;
Vóórdat wij Getsémané, die eerste sfeer, mogen betreden moeten wij ons de ontzagwekkende eenvoud van Christus eigen maken, d.w.z. Hij zat daar, aanvaardde het pak slaag en de enorme lichamelijke geseling en…..zei niets! Hij zat daar, dankbaar, maar met een gevoelskracht die zei: sla Mij maar, Ik doe u toch niets terug. Ik heb geen gevoel meer…..om boos te zijn, het doet Me alleen maar pijn omdat u in staat bent om die gesel op te nemen en Mij af te rammelen. We moeten ons afvragen, of we er wel klaar voor zijn om naar die plek te gaan die zo angstvallig rein is en zo onmetelijk diep.
Getsémané betekent in alles liefde en geluk, harmonie, rechtvaardigheid.
Hier zijn geen voorbedachte gevoelens;
Getsémané voert de mens tot het hart van de persoonlijkheid en zegt: wat kan ik voor u doen?
Het betekent het begrijpen van het leven van Christus dat ontzagwekkend is.
Dat de apostelen weliswaar hun best hebben gedaan, maar het ook niet konden begrijpen;
Er zijn miljoenen zielen aan Gene Zijde, vaders en moeders die Getsémané beleven en die kreunen van smart. Ze beleven een ontzagwekkende pijn in hun hart, omdat alle smarten van de aarde, elke mens die bruut, wild, disharmonisch het leven beleeft, bij u komt en dat gaat de mens voelen, dat voelde Christus ook. U weet wat het u zelf heeft gekost om het zover te brengen, daarvoor hebben we ons bloed ingezet.
Hier zijn we kosmisch en Goddelijk bewust;
In Getsémané moet de Pilatus uit ons weg. We komen daar later nog op terug.
Getsémané is deemoed, welwillendheid, eenvoud, rechtvaardigheid, harmonie, liefde en geluk en opbouwing. Nooit en te nimmer voor de afbraak.
Getsémané betekent zichzelf afbreken, zichzelf vereenvoudigen, anders komen we er niet in.
Getsémané betekent, zoals Christus dat deed, zich voorbereiden op de Pilatussen en de Caïphassen;
Getsémané betekent ook, zichzelf geen gewaad meer willen omhangen en groter willen zijn dan je bent. Zichzelf geen kroon meer op het hoofd zetten die wij niet eens hebben verdiend, niet zwaaien met een scepter, die we niet eens hebben.
Vanuit Getsémané roept Christus u nog steeds toe: “Leer denken, leer te begrijpen, leer aan te voelen wat het zeggen wil: ik ben mens, ik ben vader, ik ben moeder. Ik wil vriend zijn, want maatschappelijke vriendschap voert u naar de eerste sfeer.”

Tot slot nog het volgende:

In de bijbel is geschreven, dat Christus God zou hebben gesmeekt, om die kelk aan Hem voorbij te laten gaan. De Universiteit van Christus zegt hierover, dat dát niet waar is. Christus aanvaardde alles, Hij was immers een Goddelijk Bewuste! De bijbelschrijvers hebben Hem dat in de mond gelegd, omdat zij niet wisten wie Hij was. En daar komt nog bij, dat er niemand op dat moment in Zijn nabijheid was, de apostelen lagen immers te slapen. Op deze manier hebben de bijbelschrijvers van Christus een zielig figuur gemaakt.

Een uitgebreide uiteenzetting over de betekenis van Getsémané voor de mens kunt u vinden in het boek 57 Lezingen deel I. Lezing no.10: De Mens en Gethsemané.

Over de Pilatus van toen en de Pilatus in onszelf.

Pilatus, door de keizer in Rome in Jeruzalem aangesteld, had als taak om onder andere de rust te handhaven, hoe dan ook. Pilatus wilde zijn mooie leventje niet opgeven. De Joden van toen, onder aanvoering van Caïphas en zijn zoon, maakten daar handig gebruik van, door Pilatus te chanteren. Als Pilatus niet deed wat zij met Christus van plan waren, dan zouden ze de Romeinse keizer wel eens even inlichten over het feit, dat hij dan geen vriend meer was van de keizer. Pilatus moest Christus veroordelen, omdat hij anders in verzet kwam tegen de keizer. U kent waarschijnlijk het verhaal van Pilatus’ vrouw, die een visioen had gehad, dat hij Christus niet moest veroordelen. Maar Pilatus had geen ruggegraat en waste zijn handen in onschuld, ondanks dat hij geen belastende zaken bij Christus kon vinden om hem tot de kruisdood te veroordelen. Gehecht als hij was aan zijn mooie leventje en hij vooral geen trammelant wilde, gaf hij Christus over aan de Joden en zei: jullie willen dat zo? , OKÉ, hier heb je Hem, maar ik heb hier niets mee te maken. Pilatus echter heeft ook de hemel zien verduisteren, gebouwen zien instorten, een orkaan over het land zien trekken en de aardbevingen gevoeld.

Wat gebeurde er met Pilatus na zijn dood en in de vele levens daarna? De Universiteit van Christus zegt hierover dat hij maar één verlangen had en dat was, dat hij meer wilde weten van het leven van Christus. Hij is daarmee enorm bezield en wijdt zijn leven aan Hem. Evenals dat van Judas, zijn ook zijn levens een hel op aarde en droomt hij de verschrikkelijkste dromen. Het brandt in hem, in al zijn latere levens. Ten tijde van WO II leeft de vroegere Pilatus in Duitsland. Hij is daar bisschop en preekt over zichzelf. Nog steeds kan hij niet voelen, dat hij de Pilatus van toen was. Hij wordt vervolgd door……..???

Het Pilatusbewustzijn van de onbewuste mens.

Wat dit bewustzijn betekent, kun je samenvatten in één woord: Twijfel.

De grote wijsgeren die de aarde heeft gekend, zoals Socrates, Plato, Aristoteles, Pythagoras hebben hun twijfels gehad. Ook het oude Egypte, China, Japan, Brits-Indië en Tibet, alles en allen zaten vast aan Pilatus(bewustzijn.) Het was de twijfel die hen kapot maakte. De Pilatus in de mens, sloeg en slaat Hem nog steeds aan het kruis. De Pilatus in ons ondermijnt elke goede gedachte, smoort elke vitaliteit, zuigt leeg wat door God een ruimtelijke eenheid gaf, die de stabiliteit ondermijnt.

Toen Christus op aarde was en zijn Wijsheid aan de mensen wilde brengen, stond hij al voor duizenden twijfels, met als dieptepunt de Pilatus. Hij had wonderen verricht door melaatsen te genezen, blinden ziende te maken en nog werd er getwijfeld, nog geloofde men Hem niet. Hij had gesproken over Liefde en Rechtvaardigheid, maar de onbewuste massa wilde Hem niet aanvaarden. Die onbewuste massa spreekt een rechtvaardigheid over hem uit; Hij moet vermoord worden.

Als we naar de hedendaagse maatschappij kijken, staan we nog elk moment voor die Pilatussen. We veroordelen mensen zonder dat we weten wie hij/zij is. Ook een Vonk Gods!! En als we er niet meer uitkomen, dan geven we het maar over en leggen het bij een ander op zijn bord. Indien Pilatus een bewuste persoonlijkheid was geweest, dan was hij voor Christus gaan staan en had hij tegen het volk gezegd: wat jullie willen, gebeurt niet. Laten we er hier eens vanuit gaan, dat dit zou zijn gebeurd, zou er dan niet meer vrede en rust op aarde zijn geweest???

Het is door de twijfel in de mens, het onbewustzijn in de mens, de lagere gevoelsafstemmingen in de mens, het “niet-willen-buigen” in de mens, de verdoemenis in de mens die er niet is, waardoor wij de maatschappij hebben die we nu zien. Heeft God daar schuld aan? God heeft hier niets mee te maken, wij zijn het zélf, die onze maatschappij hebben gemaakt tot wat die is. En als we een betere maatschappij willen, zullen we dat ook zelf moeten doen. Hoe??? Door bij ons zelf te beginnen en de twijfel uit ons weg te halen, anders te gaan denken en wel vanuit Gene Zijde naar de aarde toe. Wat Christus op aarde had willen brengen aan Goddelijke Wijsheid is al bijna een eeuw voor ieder mens beschikbaar. Maar wie wil zijn machtspositie inleveren, zoals ook Pilatus dat niet heeft gedaan? Maar God heeft ons mensen een vrije wil gegeven en vrije keus. Aan ons zelf ligt het, wat we ermee doen. Soms is de twijfel in ons wél goed, als we daardoor de dingen maar gaan afwegen en proberen te doorgronden. Dan zijn we in staat om ook de afbraak te zien en kunnen en moeten we een keus maken: voor de Liefde of voor de afbraak.

Over de Caïphas van toen, de Caïphas als de “beul der mensheid” en de Caïphas in onszelf.

De bijbelse geschiedenis leert ons, dat Caïphas, als de toenmalige hogepriester van het Joodse volk, wilde dat Christus aan het kruis geslagen werd. Christus was een enorme bedreiging voor zijn positie. Hij verraadt daarom het GODDELIJK BEWUSTZIJN. Samen met zijn zoon krijgt hij het volk zover, dat ze gaan roepen: “kruisigt Hem, kruisigt Hem”. Ondanks alle vernederingen en martelingen die Christus moest ondergaan, zei Hij niets en deed Hij niets.

Zoals bij elk mens, kwam ook bij Caïphas een eind aan zijn aardse leven. Hij gaat het land van het onbewuste binnen en hij wordt opnieuw op aarde geboren. Aan dat nieuwe leven zitten al zijn vorige levens vast, zo ook zijn leven als hogepriester. Hij is zich echter niet meer bewust, waarom er in hem wroeging, twijfel en haat leven t.o.v. het gebeuren op Golgotha. Hij wordt weer bij joodse ouders geboren en weer wordt hij priester, maar nu in het Westen. Daar stikt hij bijna en hij voelt, dat hij naar Jeruzalem moet. Hij begrijpt dat gevoel, dat zo onweerstaanbaar is, niet. Evenals Judas deed, gaat ook de vroegere Caïphas steeds naar de Calvarieberg. In hem leeft een verschrikkelijke haat voor al het leven van God. Het leven is als een hel voor hem. In een volgend leven wordt hij geboren in het Oosten en weer zoekt hij alles op wat met het gebeuren op Golgotha te maken heeft. In dit leven pleegt hij zelfmoord, met alle verschrikkelijkheden vandien. Zo wordt hij nog vele malen op aarde geboren. Moeder Aarde kan hem nog niet loslaten, want er moet nog een vreselijke rekening vereffend worden. Hij moet goedmaken aan Christus!! En met hem ook het jodendom. Alle kinderen van moeder Aarde moeten naar een hogere bewustwording. En daarvoor is Caïphas nodig.

In al die levens die daarna komen gaat hij steeds weer naar Jeruzalem en hij weet niet waarom. Soms, als hij diep in zichzelf kijkt, ziet hij Christus voor zich staan, maar hij wil daar niets van weten. Dan weer hoort hij een innerlijke stem die zegt, dat Christus de Messias was. Kortom, in al die levens is het één grote chaos in hem en één en al wroeging en vervloekt hij het joodse ras. Als hij zich tegen hen verzet mindert de wroeging en krijgt hij een beetje rust in zichzelf. De eeuwen vliegen voorbij en de mensheid evolueert. Caïphas krijgt hier niets van mee, want hij verblijft al jaren en jaren in het land van het onbewuste om op een nieuwe geboorte te wachten. Het leven op aarde staat voor een kolossale ontwikkeling, staat voor het koninkrijk Gods, dat in de Eeuw van Christus zal beginnen. Dan krijgt Caïphas een nieuw leven en wordt geboren bij eenvoudige mensen.

Hij keert naar de aarde terug om een taak te vervullen.

Er is heel veel bewustzijn in hem en hij kan heel goed denken. Hij leert gebrek en leed kennen. Gedurende WO I is hij een gewoon soldaatje. Over wie hebben we het hier?

Over Adolf Hitler. Hij was de Caiphas van ± 2000 jaar geleden. Het is de mensheid en de Goddelijke Wetten die hem naar de Aarde terugroepen. Ook Christus!

Toen hij in WO I gewond raakte hoorde hij praten. Hij wordt helderhorend. De meesters van Gene Zijde trekken hem op in hun wereld, omdat hij een taak te verrichten heeft. Adolf denkt te sterven, maar de bezieling geeft hem nieuwe krachten.

Dan wordt er vrede gesloten en de vrede van Versailles getekend. De onderhandelaars over die vrede werden echter in gevoel gestuurd door de Meesters van Gene Zijde, vorsten van Liefde, die een onmenselijke vrede voor Duitsland zou bewerkstelligen. Het plan dat Christus had met de mensheid moest doorgang vinden en daarom moest er nog éénmaal een wereldbrand uitbreken en daarvoor hadden ze Hitler(Caiphas) nodig. Het klinkt u wellicht onmenselijk en tegenstrijdig in de oren, maar als u, lezer, het boek: De Volkeren der Aarde leest en bereid bent om anders te denken, dus vanuit het Hiernamaals naar de Aarde toe, dan zult u de geschiedenis van de mensheid, gedurende de afgelopen 2000 jaar begrijpen. Dit boek werd geschreven in opdracht van de hoogste Meester, Jezus Christus.

Dan begint Hitler te bouwen aan een nieuwe partij. U kent dat alles. Wat de meeste mensen niet weten is, dat Jozef Rulof en Adolf Hitler elkaar aan Gene Zijde gesproken hebben. En Hitler zei toen, dat zij beiden de mensheid iets wilden brengen; hij als de beul der mensheid en Jozef als een apostel. Het moge nu ook duidelijk zijn, waarom de Joden in WO II zoveel geleden hebben.

(35, Citaat:..”Alle volken zullen in de door Caiphas ontketende wereldstrijd hun eigen oorzaak en gevolg beleven om daarna de Eeuw van Christus binnen te treden. U als mens zult voor uw eigen karmische wetten staan. En het joodse ras moet thans kleur bekennen en het hoofd buigen voor Christus”..)

Het moest eindelijk een keer afgelopen zijn met al die oorlogen. De mens moest gaan begrijpen dat hij daardoor niet verder kwam. De grote winst, ondanks al die verschrikkingen die door Adolf en zijn metgezellen zijn gepleegd, was, dat de mens zei: Dit nooit meer. Het is door leed en smart dat de mens ontwaakt, geestelijk ontwaakt. Wat is er al niet gebeurd sinds mei 1945?

Maar het was niet alleen de Caiphas die, als Adolf Hitler een taak had, ook zijn zoon van toen, die het joodse volk opruide, was er weer: Goebbels, de propagandist. We weten, dat, toen Christus aan het kruis hing, Hij een spons kreeg met azijn. Ook hij is er weer: Himmler. Allemaal zijn ze er weer.

Hitler en zijn trawanten gingen na hun dood ( Hitler overigens nadat hij de verrotting van zijn lichaam had beleefd en daarna in de zelfmoordenaarssfeer verbleef, tot hij de tijd had bereikt, waarop hij een normale dood zou zijn gestorven) naar de laagste hel. In het schema: de zeven hellen kunt u hem plaatsen. Ze liggen daar als kwallen op het strand, waarmee de kwallen nog onrecht wordt gedaan. Hoe wreed het misschien in de oren klinkt, ook zij moeten verder en zullen alles goed moeten maken, wat zij hebben misdreven. Dat zijn GODS WETTEN.

De Caiphas en de mensheid van de 21^e Eeuw.

Wie denkt dat de ‘Caiphas’ van de aardbodem is verdwenen heeft het mis. Hij staat nog op een voetstuk. Ieder mens, die voor de wereld een taak aanvaardt, zoals Christus dat ons heeft voorgedaan, en die de ontwikkeling van de huidige mensheid tegenhoudt door kunst, door rechtvaardigheid, wetenschap, die mens vertegenwoordigt het gevoelsleven van Caiphas. We hebben het al vaker aangehaald, kijk naar de kerken, zij houden de mensheid in hun geestelijke ontwikkeling tegen. Overal ter wereld kom je het gevoelsleven van de Caiphas tegen. Kijk alleen eens naar het Journaal. Kijk eens wat er gebeurt(de) met mensen, die andere mensen op een hoger geestelijk plan willen/wilden brengen; afgeslacht werden ze door de ‘Caïphas’; je ging de brandstapel op. Een hoger denken en voelen liet/laat men niet toe. We staan voor en aanvaarden maatschappelijke rechtvaardigheid, die onder andere zegt dat het ene Kind van God het andere maar moet afmaken. Het leven echter kan zo mooi zijn, als wij, en dat zegt ons de Universiteit van Christus, de Christus aanvaarden, als we Jeruzalem gaan begrijpen en geen Caiphas willen zijn. Aanvaarden, dat God Liefde is en altijd is geweest, maar dat wij, onbewuste mensen, zelf onze ellende hebben geschapen. God heeft daar niets, maar dan ook helemaal niets mee te maken. Ondanks dat zullen we allen, wat we in al die miljoenen levens ook hebben misdaan, ooit in het AL komen.

Christus kwam uit het Al. Hij had die hele lange weg afgelegd, heeft alles zelf moeten uitvinden en heeft dit aan de mensheid willen geven, opdat we niet opnieuw het wiel hoeven uit te vinden. Daarom had Józef Rúlof deze taak gekregen en hoe heeft men hem ontvangen??!! Wij mensen moeten leren om het goede niet meer te verkrachten, ons het Goddelijk Bewustzijn eigen te maken zodat we er samen een betere wereld van maken.

Waarom zei Christus niets tegen Pilatus en Caïphas.

Christus, als de Goddelijke Bewuste, wilde ons voorbeeld zijn hoe te handelen.

Hij wilde ons openen. Hij wilde ons mensen laten zien, dat we ons niet moeten verbinden met onbewusten van geest. Hij wilde ons laten zien dat het gevoel, dat God in ieder mens legde, toen wij als celleven op de maan aan onze evolutie begonnen, Christus dus ook, waarheid is:

(36,Citaat: Ge zult altijd en eeuwig en waar ge ook zijt, zult ge Mij voelen”)

Christus wilde ons laten zien, dat we ons eigen kruis moeten oppakken. Hij is niet voor de mensheid gestorven, men heeft Hem bewust vermoord! Hij die voor iedereen, die erna kwam de lichtsferen heeft gemaakt. Hij was de eerste, die in het Al, weer terug bij God kwam. De gehele weg heeft Hij afgelegd, vanaf de Maan, als celleven tot in het Goddelijk Al. Daarmee valt meteen het bewustzijn van de kerken, die nog steeds zeggen, dat Hij voor ons mensen is gestorven. Dat zouden we wel willen. Maar goed maken moet ieder mens op aarde. Ook de Christus heeft goed moeten maken, op zijn evolutionaire weg naar het AL. De kerk zegt: Uw zonden zijn u vergeven als we (vroeger) gingen biechten. Bidt maar zoveel weesgegroetjes en Onzevaders en het is allemaal weer in orde. Christus is toch voor onze zonden gestorven???. Ieder weldenkend mens kan toch onder de klompen aanvoelen, dat dit een grote getuigenis is van onbewustzijn. Een geestelijk bewust mens laat zich niet meer bedriegen, want hij weet, dat diegene die bedriegt, zichzelf bedriegt. De mens is onaantastbaar wanneer hij de gééstelijke persoonlijkheid in zijn handen houdt. De mens, die alles aanvaardt en kan ondergaan, zonder terug te slaan, Christus deed ook niets terug, die zal de sferen van licht betreden. Ieder ander mens, die ons iets aandoet, in welke vorm ook, doet dat zichzelf aan en slingert zichzelf uit de Goddelijke Harmonie. Het leven zelf, door de reïncarnatie en de Goddelijke Rechtvaardigheidswetten, slaat terug omdat we moeten goedmaken. En dat heeft niets met verdoemdheid te maken, want dat bestaat niet. Heeft de mens ademhalingsorganen en stembanden gekregen om een ander te verdoemen? Wat je geeft krijg je terug, hoe lang het ook duurt. Het is beter geslagen te worden, dan zelf te slaan, zo heeft Christus ons dat voorgedaan.

De apostelen begrepen niets van Christus en waren bang voor hun eigen hachje. Petrus verraadde Hem en de haan ging kraaien. Behalve Judas, die precies wist wie zijn Messias was, waren de andere apostelen onbewusten. En op Petrus, als onbewuste is een kerk gebouwd, op onbewuste fundamenten. Is het dan zo moeilijk te begrijpen, dat de kerken ook onbewust zijn? En dat al 2000 jaar!!! Ja, jaren later begon het besef door te dringen dat hun Messias een heel bijzonder iemand was en konden ze zich in navolging van Christus laten afslachten. Toen kon Petrus zeggen: ik heb goedgemaakt en nu ben ik gelukkig. Maar ze hadden nog geen ruimtelijk en geestelijk bewustzijn!

In de boeken van de Universiteit van Christus kunnen we lezen, dat er bisschoppen, kardinalen, pastoors, kapelaans, pausen, dominees, nonnen door de meesters worden meegenomen en hen de ruimtelijke wetten worden verklaard. Ze trekken de haren uit hun hoofd van ellende, als ze dat alles zien en horen.

Waarom was het lichaam van Christus verdwenen?

Uit de Universiteit van Christus het antwoord:

(37,Citaat: “Het niets, het eigenlijke niets dat men in het graf legt, als men dat ook nog had kunnen krijgen, dan hadden ze dat ook weer opnieuw geslacht en bezoedeld en mismaakt. Maar het was weg! Christus dematerialiseerde Zichzelf en zegt: “Daar blijft u vanaf, dat behoort ‘achter de kist’. Nu grijp Ik in, dit zijn Mijn wetten.”)

Helpen dragen.

We weten uit de bijbel, dat er iemand uit het volk Christus hielp met dragen van het kruis. Maar Christus wilde dat niet omdat Hij ook hierin weer een voorbeeld wilde zijn. We moeten allen ons eigen kruis dragen, de mens moet dat zélf doen. We moeten zélf onze Goddelijke kern vergeestelijken en verruimen, dat is geestelijke ontwaking door leed en smart. We moeten het beste van ons zelf inzetten, zelfs, zoals Christus, ons bloed.

Christus komt terug in de sferen.

Zoals we al eerder hebben geschreven, ligt alles wat er gebeurd is vast. De meesters uit de sferen van licht kunnen zich verbinden met alle gebeurtenissen. Dat houdt voor ons, aardse mens, in dat elke daad en elke gedachte die wij hebben (gedaan) als het ware “oproepbaar” is. Al onze levens liggen vast. In het kader van dit artikel is het derhalve een logisch gegeven, dat ook het leven van Christus vastligt, zowel de 32 á 33 jaar dat Hij op aarde leefde, als wat er daarna in de sferen gebeurde.

Op 25 juli 1945, twee maanden na de oorlog, was voor het geestelijk ontwaken van de mensheid een historische dag. Op die dag, in Diligentia in Den Haag, sprak meester Alcar rechtstreeks tot de 700 aanwezigen in de zaal, voor het eerst in de geschiedenis van de mensheid. Jozef Rulof stond weliswaar op de bühne, maar zijn lichaam was, op 5% na, overgenomen door zijn meester Alcar. Op die gedenkwaardige dag werd de Eeuw van Christus officieel geopend. Het was de eerste lezing en nog honderden zouden er volgen. Gedurende die eerste lezing sprak meester Alcar over de aankomst van Christus in de sferen, over de belevenissen van de apostelen toen zij aan Gene Zijde kwamen, nadat zij vermoord waren. Eveneens over de vele profetieën die in de loop der geschiedenis zijn gedaan en die uitgekomen zijn.

Meester Alcar begint zijn lezing, getiteld: De Hemelen Spreken, met de woorden: (38, Citaat: “Het woord, dat tot u komt, is niet van uw wereld. Maak u gereed voor openbaringen, ge zult profetieën beleven. Zij die tot u spreken, komen uit naam van God, van God de Vader, God de Zoon en God de heilige Geest, d.w.z. zij weten waarover zij spreken”)

Dan vertelt meester Alcar wat Christus deed, toen Hij terugkeerde in Zijn Koninkrijk Gods; Hij riep de engelen bijeen, zijn afgezanten en zei, dat ze hadden gezien, hoe Hij op aarde was ontvangen en stelt hun de vraag, of Hij dat had gewild. Eveneens vraagt Hij hen, of het mogelijk was geweest, dat Hij nog meer had kunnen doen. Christus gaat nog even terug naar de aarde en verbindt zich met de apostelen. De ongelovige Thomas is één van hen. Weer terug in de sferen laat Hij de meesters zien, wat er gedaan kan worden voor de mensheid op aarde. Wat daarna gebeurt op aarde, gebeurt volgens een vast plan:

het plan van Christus zélf.

Vervolgens gaat meester Alcar in op het leven op aarde van de apostelen en hoe zij gemarteld werden omdat de mensheid de hogere bewustwording van Christus niet begreep. Aan Gene Zijde dachten zij hun Messias weer te ontmoeten, maar ze werden opgevangen door engelen. Zij gingen eerst in meditatie en toen ze er klaar voor waren, kwam Christus naar hun toe. Het eerste dat Petrus aan Christus vroeg was, of Hij hem kon vergeven voor de verloochening. Judas was er niet bij; ook de apostelen dachten nog, dat hij verdoemd was. Petrus en de anderen wilden een nieuw lichaam. Christus raadde hun dat af, want ze zouden toch opnieuw worden gemarteld door de demonen van de hel. Dan vertelt Christus hen wat Hij op aarde had willen brengen en zegt:

(39, Citaat: “Ik had de mensheid met leven en dood willen verbinden. Ik had de mensheid tot de maan gevoerd, tot al de centrale stelsels van de ruimte, die door Mijn Vader zijn geschapen. Ik, als Gods Zoon, had de mensheid van de aarde al de wettelijke macht in handen gegeven, die in Mij is, want Ik heb haar beleefd. Ik had de mensheid in Mij opgetrokken. Wij hadden reizen kunnen maken door de onmetelijkheid van God, ja Ik had de mensheid de Moeder Gods willen doen leren kennen.”)

Christus had dus de mensheid door al de levensgraden van de ruimte willen voeren en niet alleen door die voor het uitspansel, waarin wij leven, maar ook door de hogere kosmische graden, de vierde, de vijfde, de zesde, de zevende, door het Al, die allen zijn ontstaan door de levende God, de God van al het leven. Christus had ons de eerste openbaringen willen tonen. Maar zoals we weten, Hij kreeg daarvoor niet de gelegenheid.

Dan gaan de elf apostelen aan Christus vragen stellen, alles wilden ze weten. Toen ze geen vragen meer hadden, ging Christus terug naar Zijn eigen sfeer, het Goddelijk AL, de eindbestemming voor ieder mens. De apostelen beginnen om alles te onderzoeken. Jaren en jaren zijn ze onderweg. Petrus zegt tegen Johannes:

(40, Citaat: “Er is geen einde, Johannes, er is geen einde in deze ruimte te beleven. De God van al het leven is oneindig en ik ben vonk van Zijn vonk, leven van Zijn leven, ziel van Zijn ziel. Hadden wij dit op aarde mogen bereiken, dan zouden wij de gehele mensheid hebben mogen overtuigen en bezielen van de God als een Vader en Moeder van Liefde.”)

Na een reis van zevenhonderd jaar verschijnt Christus hun opnieuw. De apostelen hadden zich de wetten van God eigen gemaakt. Ze begrepen nu ook, dat ze voor de mensheid destijds niets hadden kunnen doen. Nu beginnen miljoenen zielen uit de sferen van licht om de mensheid tot een hoger bewustzijn te brengen. Wonderen zijn er genoeg gebeurd in die jaren, zoals de uitvinder van “het licht”. Op het moment van verwerkelijking was deze man opgetrokken in het leven “achter de kist”.

(41, Citaat: Er is geen uitvinding in stoffelijke toestand geboren of het werd u door de astrale wereld geschonken, door de engelen van Christus. De aardse wijsheid, vertegenwoordigd door uw Plato, Socrates, Aristoteles en vele anderen, door Boeddha, Mohammed, Ramakrishna en hen, die thans nog bij u zijn, zij zijn allen bezield door een andere sekte, door de bron, waaruit wij putten, door de orde, waaraan ook ik (Alcar. red.) ben verbonden.)

De geschiedenis van de laatste 2000 jaar leert ons, welke enorme inspanningen het vele mensen heeft gekost, om de mensheid vooruit te helpen. Galileï werd in de kerker gesmeten, Socrates kreeg de gifbeker en zo zijn er velen geweest, die gemarteld en verbrand werden, om hun “afwijkende” mening en dat alleen maar, om de mensheid op te trekken. Natuurlijk is er rekening gehouden met de bewustzijnsgraad van de mensheid. Kon men bijvoorbeeld 300 jaar geleden al een computer op aarde brengen?! Had Jozef Rulof het er levend afgebracht als hij tweehonderd jaar geleden had geleefd en toen de belofte van Christus had ingevuld. Nee!! Maar ook Jozef Rulof , hoe onwaarschijnlijk het in de oren klinkt, was een onderdeel van het plan van Christus: de mensheid geestelijke bewustwording schenken. Dat wat Christus had willen brengen, is er nu!! Nog steeds zijn er miljoenen zielen uit de sferen van licht op aarde, om de mensheid anders te laten denken, omdat zij voor diezelfde mensheid geluk willen. Aan hen ligt het niet.

Slechts één stap is de mensheid verwijderd van de overbrugging van de kloof tussen hemel en aarde. Meester Alcar en andere meesters hadden nog het lichaam van Jozef Rulof nodig om hun wijsheid voor de aarde te verstoffelijken. Maar er komt een tijd, na het jaar 2000, zoals de profetie luidt, dat de meesters gebruik zullen maken van het Directe-Stemapparaat. M.a.w., zonder tussenkomst van een mens op aarde. Ook die profetie zal letterlijk in vervulling gaan.

Aan het eind van die allereerste lezing zegt meester Alcar:

(42, Citaat: Alles wat in ons is willen wij voor uw leven inzetten opdat de goddelijkheid in u ontwaakt. Wie het eeuwig leven voelt, zal zich veilig voelen. Ik zeg u: hebt geen angst voor uw dood, want het eeuwig leven is in u. En als u denkt, dat uw “doden” ver weg zijn dan bezielen zij u juist en beschermen ze u voor veel onheil. Ziel van mijn ziel, leven van mijn leven, vonk van mijn vonk, kunt ge mij aanvaarden?

Moge de God van al het leven u zegenen!

Ik dank u.)

Hans Roesink